انگین فیرات درباره تیم ملی: اکنون زمان وحدت است، نه سر و صدا!

انگین فیرات درباره تیم ملی: اکنون زمان وحدت است، نه سر و صدا!

پایگاه خبری فوتبالی-مربی سابق تیم ملی ایران و سرمربی پیشین سپاهان در گفت‌وگویی با برنامه فوتبال برتر، به شکل مفصل و فنی درباره شرایط تیم ملی پیش از جام جهانی ۲۰۲۶ صحبت کرد.

به گزارش فوتبالی، انگین فیرات مربی دورگه اهل ترکیه و آلمان برای فوتبال‌دوستان آلمانی نامی آشناست؛ فردی که در دوران حضور علی دایی روی نیمکت تیم ملی جز کادر فنی بود و پس از آن، هدایت سه باشگاه سپاهان، گسترش فولاد و سایپا را برعهده داشت.

در آستانه آغاز اردوی تیم ملی فوتبال ایران در امارات، انگین فیرات که اخیرا هدایت مولداوی و کنیا را عهده‌دار بوده، درباره اهمیت این اردو، وضعیت تیم ملی و مسیر آماده‌سازی تا جام جهانی ۲۰۲۶ صحبت کرد. سرمربی تیم ملی تأکید می‌کند که دوران آزمون و خطا به پایان رسیده و اکنون زمان ساخت هویت نهایی تیم است.

ااردوی آبان در امارات چقدر برای تیم ملی حیاتی است؟

فیرات با قاطعیت پاسخ می‌دهد: «این اردو سرنوشت‌ساز است. فقط مهم نیست؛ حیاتی است ما اکنون بسیار به جام جهانی نزدیک هستیم. دوره آزمون و خطا و چرخش ترکیب تمام شده است. این لحظه‌ای است که ستون اصلی تیم ملی باید تثبیت شود.»

به گفته فیرات، حریفان این اردو از تیم‌های سطح جام جهانی در آفریقا و آسیا خواهند بود: «تیم‌های آفریقایی شدت، سرعت و انتقال‌های غیرقابل پیش‌بینی دارند؛ درحالی‌که تیم‌های آسیایی با بلوک‌های فشرده و نظم تاکتیکی بازی می‌کنند. این دقیقاً همان چیزی است که ایران در جام جهانی با آن روبه‌رو خواهد شد. اینجا جایی است که هویت، ریتم و اعتماد بین بازیکنان کلیدی باید شکل بگیرد.»

آیا هنوز زمان دعوت از بازیکنان جدید وجود دارد؟

فیرات پاسخ می‌دهد:  «با تمام احترام: نه. دیگر زمانش گذشته است. تیم ملی باشگاه نیست که ۲۵۰ جلسه تمرین داشته باشد. ما فقط چند پنجره محدود در سال داریم. اگر مرتب ترکیب را تغییر دهیم، هرگز ریتم، هماهنگی، سلسله‌مراتب رهبری و درک غریزی در لحظات فشار ایجاد نمی‌شود.»

به گفته فیرات، تنها دو فرصت واقعی برای آماده‌سازی باقی مانده است:

دوره هدف

فیفادی مارس ۲۰۲۶ نهایی کردن لیست و تثبیت ترکیب اصلی

اردوی خرداد ۲۰۲۶ تکرار، ضربات ایستگاهی، وحدت — بدون آزمایش

فیرات ادامه می‌دهد: «اگر تیمی در خرداد هنوز بازیکن جدید امتحان کند، آن تیم جام جهانی را قبل از شروع باخته است. زوج دفاع وسط، هافبک دفاعی اصلی، طراح بازی و مهاجم نوک باید مشخص و در همه بازی‌ها کنار هم بازی کنند. تیم‌ها با بداهه‌پردازی قهرمان نمی‌شوند؛ تیم‌ها با حافظه، ارتباط و اعتماد قهرمان می‌شوند.»

ناتوانی در برگزاری اردو در آمریکا یا بازی با تیم‌های آمریکای جنوبی ضعف نیست؟

فیرات با واقع‌بینی توضیح می‌دهد:  «به‌دلیل محدودیت‌های سیاسی و ویزا، ایران نمی‌تواند به‌راحتی برای بازی‌های آماده‌سازی به آمریکا سفر کند. بسیاری از تیم‌های آمریکای جنوبی کمپ‌های خود را در آنجا برگزار می‌کنند، و ترتیب بازی با تیم‌هایی مثل اروگوئه، کلمبیا، شیلی، اکوادور یا مکزیک بسیار دشوار است.»

او معتقد است فوتبال آمریکای جنوبی ویژگی‌های خاصی دارد:  «این فوتبال به بازیکن یاد می‌دهد چطور جریان بازی را کنترل کند، در لحظه ریتم را تغییر دهد، در فشار شجاع بماند و با زیرکی خیابانی بازی کند. این چیزها را با تماشای ویدیو نمی‌شود یاد گرفت — باید در میدان تجربه کرد. ما باید این آتش را خودمان بسازیم. در تمرین‌ها باید بازی‌های پرفشار، قانون سه‌ثانیه برای ضدپرس، و مسابقات تمرینی با باشگاه‌های خلیج فارس که بازیکنان برزیلی یا اروگوئه‌ای دارند برگزار کنیم. اگر این با تعهد انجام شود، کاملاً مؤثر است.»

نقش ضربات ایستگاهی در این مرحله چقدر پررنگ است؟

 «بسیار زیاد. ضربات ایستگاهی سرنوشت جام‌ها را تعیین می‌کنند. «در جام جهانی فضا محدود است، بلوک‌های دفاعی فشرده‌اند و موقعیت‌ها کم. یک لحظه می‌تواند تاریخ‌ساز باشد. به همین دلیل، الگوهای کرنر، ضربات آزاد، پرتاب اوت و ساختار دفاعی باید دقیق و تمرین‌شده باشند، نه فی‌البداهه. در خرداد، ضربات ایستگاهی باید تمرین روزانه و همیشگی باشند، نه بخشی حاشیه‌ای. ما بازیکنان لازم برای گل‌زنی از این موقعیت‌ها را داریم؛ فقط باید دقت و تکرار را بسازیم.»

پیام شما به جامعه فوتبال ایران و هواداران تیم ملی چیست؟

فیرات با لحنی آرام اما محکم می‌گوید:  «این لحظه، لحظه وحدت است ؛ نه سر و صدا. -کنون زمان جست‌وجوی بازیکن بیشتر نیست. زمان اعتماد به تیمی است که در حال ساخت آن هستیم. باید ستون تیم را تثبیت کنیم، هماهنگی را تقویت کنیم، انتقال‌ها را تمرین کنیم، شدت فوتبال آمریکای جنوبی را بازسازی کنیم و ضربات ایستگاهی را کامل کنیم. اگر این کار را انجام دهیم، تیم ملی فقط برای حضور به جام جهانی نمی‌رود؛ می‌رود تا بجنگد؛ با وضوح، وحدت و غرور. و ایران آن را احساس خواهد کرد. این لحظه، لحظه ایستادن کنار هم است.»