پایگاه خبری فوتبالی- علی دایی خاطره تلخ مصدومیت 31 سال پیش خودش را مرور کرده است.
به گزارش فوتبالی، علی دایی خالق لحظات و اتفاقات ماندگاری در فوتبال ایران است اما برخی اتفاقات هم نه برای او خوشایند بود نه برای فوتبالدوستان ایرانی. بدون شک یکی از صحنه‌های تلخ اما ماندگار دوران حضور علی در تیم ملی مربوط به اتفاقی است که در ۱۱ مهر ۱۳۷۳ در جریان برگزاری بازی‌های آسیایی ۱۹۹۴ هیروشیما رخ داد.
در دقیقه ۲۰ دیدار تیم‌های ملی ایران و بحرین دروازه‌بان حریف با خطایی ناجوانمردانه و آشکار با کف پایش به شکم علی دایی ضربه بسیار محکمی زد. شدت ضربه در همان تصاویر عادی هم بسیار زیاد و خطرناک بود چه برسد به تصاویر آهسته.
دایی بعد از این صحنه با وجود درد تا پایان نیمه اول بازی کرد و بین دو نیمه تعویض شد و در رختکن ماند. بعد از پایان بازی وقتی اعضای تیم ملی به رختکن آمدند دایی را بیهوش دیدند. پزشک دایی اعلام کرد او دچار پارگی طحال و خونریزی شدید داخلی شده و اگر دیرتر به بیمارستان می‌رسید اتفاق بدی می‌افتاد.
حالا و 31 سال بعد از آن اتفاق تلخ دایی درباره مصدومیت وحشتناکی که گریبانش را گرفت حرف زده است. دایی گفته است: « شدیدترین و بدترین مصدومیت دوران ورزشی‌ام بود که هیچ‌گاه از خاطرم پاک نخواهد شد. برای زدن توپ بلند شدم. فاصله دروازه‌بان بحرین با من و توپ بیشتر بود و اگر آن حرکت ناجوانمردانه را مرتکب نمی‌شد، هم دروازه‌اش باز می‌شد و هم من دچار آن مصدومیت شدید و پرمخاطره نمی‌شدم.»
دایی درباره آنچه در ادامه اتفاق افتاد گفته است: «آن اتفاق که افتاد، به بازی ادامه دادم و تا پایان نیمه اول در زمین ماندم. به رختکن که رفتیم دیگر متوجه نشدم چه شد. بیمارستان و ۱۰ ساعت در اتاق عمل. حتی خود پزشکان ژاپنی از این که چطور دوام آورده‌ام متعجب بودند.»
اما آن مصدومیت درس‌های خوبی برای دایی داشت و اتفاقات خوبی را برای او رقم زد: «خیلی دوره سختی را پشت سر گذاشتم، اما این سختی‌ها باعث شد عزمم را برای بازگشت پرقدرت به فوتبال جزم کنم. خیلی‌ها گفتند که فوتبال علی دایی به پایان رسیده، اما من کوتاه نیامدم. تلاش کردم تا دوباره به فوتبال برگردم. آن دوره کمک کرد بتوانم تصمیمات بهتری بگیرم. لطف خدا شامل حالم شد که به قطر رفتم. شرایط بهتری در فوتبال پیش رویم قرار گرفت. به آلمان رفتم و دوران خوبی در فوتبال برایم رقم خورد.»
