پایگاه خبری فوتبالی- یک: وقتی در بازی دو تیم هم‌سطح ، یکی از تیمها چهار بار پشت سر هم شکست می‌خورد و این قضیه مدام تکرار می‌شود، بیشترین علت آن را باید در مسایل روحی روانی و کمبود اعتماد به‌نفس جستجو کرد. پرسپولیس به طور واضح مقابل سپاهان به چنین تیمی تبدیل شده است. با شکست پرسپولیس مقابل سپاهان، جام از تهران پر گرفت و رفت!
دو: کارترون در غیاب لیموچی، دست به حرکت عجیبی زد و از میلاد زکی‌پور در پست وینگر چپ استفاده کرد. حضور همزمان گودرزی و زکی‌پور که هر دو هم بازیکنان استقامتی و رونده هستند وزن دوندگی جناح چپ سپاهان را بالا برد. پرسپولیس در جناح راستش از براجعه و امیری استفاده کرد که اولی خام خام بود و دومی مدتهاست که افت کرده، این فشار در نیمه اول جواب داد و سپاهان گل دوم را زد تا با خیال راحت بازی را اداره کند.
سه: استفاده از یک لوزی در خط جلوی سپاهان، اصلا اجازه شکل‌گرفتن بازی پرسپولیس را نمی‌داد. محبی در سمت راست، زکی‌پور در سمت چپ، کاوه در رأس هرم و شکاری پشت سر کاوه تشکیل دهنده این لوزی بودند. شاخصه اصلی این چهار نفر پرس سنگین از بالا بود که خط دفاع پرسپولیس را عقب نگه می‌داشت. سپاهان به خواسته‌اش که رسید و توان بدنی‌اش فروکش کرد و به سمت کنترل بازی در نیمه دوم و تعویض نفرات خط جلو، رفت.
چهار: از اورونوف در پرسپولیس جز خاطره چیزی باقی نمانده، در حالیکه پرسپولیس امیدعالیشاه را به دلیل جراحی از دست داده، انتظار می‌رفت اورونوف بتواند بخشی از بار هجومی پرسپولیس را به دوش بکشد، اما مصدومیت جدید همسترینگ او، اصلا اجازه نمی‌دهد او فوتبال بازی کند، فراموش نکنید شاکله هجومی پرسپولیس اسمار بر عهده مثلث اورونوف، عالیشاه و ترابی بود که در بازی روز جمعه، هیچ کدام آنها را در پرسپولیس نمی‌بینیم.
پنج: آیا به پایان عصر طلایی پرسپولیس رسیده‌ایم؟ پاسخ این سؤال روشن است، یک تیم فوتبال مدام نیاز به به روزرسانی دارد، باشگاه برخلاف تیم ملی چون مدام درگیر مسابقه و تمرین است بدن بازیکن مسن برای این فشار نمی‌کشد. نیاز به گفتن ندارد که میانگین سنی پرسپولیس چقدر بالاست و اکثر بازیکنان کلیدی این تیم دچار فرسودگی شده‌اند.
شش: سپاهان قواعد بازیهای بزرگ را بلد است، انگیزه آنها مقابل تیمی مثل پرسپولیس روی دور تند است و انگار از بردن پرسپولیس سیر نمی‌شوند. این انگیزه اگر در بازیهای متوسط‌تر هم بود جای سپاهان و تراکتور در جدول تغییر می‌کرد. برعکس آنها تراکتور است که راه بردن تیمهای متوسط لیگ را بلد است و قهرمانی یعنی بردن همین تیمها.
هفت: بازی پرسپولیس شکل نمی‌گیرد؟ پاسخ این ایراد فقط بر عهده سرمربی است. کارنامه کارتال در پرسپولیس اصلا قابل دفاع نیست و چشم انداز روشنی هم در فوتبال این تیم دیده نمی‌شود. پرسپولیس با دنیزلی هم مشکل نتیجه گرفتن داشت. تیم او تیم نرسیدن بود علیرغم فوتبال خوبی که بازی می‌کرد ولی هوش نتیجه‌گیری نداشت. سپر رسانه‌ای که فعلا مراقب کارتال است ممکن است به زودی دچار ترک شود.
هشت: محمد کریمی و انزونزی بهترین زوج خط هافبک لیگ را در کنار پوستونسکی و آلوز تراکتور تشکیل داده‌اند. زوجی که تمام وظایف هافبک شماره هشت را به خوبی انجام می‌دهند. آنها هم جلوی خط دفاع را پوشش می‌دهند و هم فضای پشت سر وینگرها را . شاخصه مهم بازی آنها ساده بازی کردن است.
نه: ضعفی که خیلی این فصل در بازی پرسپولیس به چشم آمد ضعف مدافعان کناری این تیم است. برای پرسپولیسی که سالها عادت داشت پی‌ریزی حملاتش از کارهای ترکیبی و سرعتی در جناحین باشد ضعف مدافعان کناری خیلی توی ذوق می‌زند. نه فرجی نه ایوب و نه براجعه هیچ‌کدام کیفیت دانیال اسماعیلی‌فر را ندارند و میلاد محمدی هم هرگز خلا عبدالکریم حسن را نتوانست پر کند.
ده: با نتایج این هفته، پرسپولیس رسما از قافله جام جا ماند تا رقابت قهرمانی دو تیمه شود. البته قرمزها هنوز روی کاغذ شانس قهرمانی دارند اما روی چمن مستطیل سبز، نه! دست بالاتر همچنان برای تراکتور است و آنها با هفت امتیاز از چهار بازی باقیمانده قهرمان لیگ می‌شوند اما سپاهان هم همچنان چشم به معجزه فوتبال دارد. تراکتور و سپاهان در این فصل یک بار دیگر ثابت کردند که فصل نقل و انتقالات و انتخاب خوب چه تأثیری در طول فصل دارد.
گزارش از پیمان خنافری/ پایگاه خبری فوتبالی
پرسپولیس 
