پایگاه خبری فوتبالی- اتفاقات حاشیه‌ای در فوتبال ایران نشان می‌دهد مدیران اجرایی تیم‌ها یا همان سرپرست‌ها نقشی محوری در این ماجراها دارند.
به گزارش فوتبالی، جنجال و حاشیه در مسابقات لیگ برتر فوتبال، در هر فصل قدرت و شدت بیشتری پیدا می‌کند و در حالی که مسئولان تصمیم گیرنده با استفاده از هر تریبونی شعارهای تکراری خود را سر می‌دهند اما واقعیت این است که مماشات و مصلحت اندیشی به جای برخورد جدی با عوامل مربوطه، این کد پنهان را به آن‌ها می‌دهد که می‌توانند قوی‌تر از قبل رفتارهای خودشان را ادمه بدهند.
در کنار تمامی عوامل ریز و درشت تیم‌ها، مدیران یا همان سرپرستان نقشی محوری و کلیدی در آرام کردن اوضاع یا شعله‌ور شدن آتش تنش در کنار زمین و رسانه‌ها دارند. چه بسا تیم‌هایی که پشت سر سرپرست خود در خیابان یکطرفه حاشیه تخت گاز می‌روند. افرادی که با گرفتن دست پیش، از زمین و زمان طلبکار می‌شوند؛ چون با این روش نه تنها می‌توانند خودشان را بی تقصیر جلوه بدهند بلکه با ایجاد جنگ روانی تیم مقابل را هم وارد میدان می‌کنند یا به اصطلاح توپ را در زمین مقابل می‌اندازند!
بارها دیده شده که مدیر تیمی در کنار زمین حتی عوامل برگزاری مسابقه را هم مدیریت می‌کند یا در میکسدوزن ورزشگاه بر آتش زیر خاکستر یک مسابقه جنجالی می‌دمد تا پولی که از باشگاه می‌گیرد حلال شود! رفتارها و اعتراضات بیهوده اما تنش‌زا در کنار زمین یا غوغاسازی در راهروهای ورزشگاه‌ها، بازیکنان و حتی مربیان تیم‌ها را هم تشویق به تمرکز روی این مسائل می‌کند به طوری که اکنون یکی از معضلات تیم‌های بزرگ، عدم تمرکز فنی بازیکنان است چرا که آن‌ها اگر از مسئولان تیم خودشان هم چنین رفتاری را هم مشاهده نکنند اما در رسانه‌ها می‌بینند که اعتراض یکطرفه و دست پیش گرفتن چه تبعات مثبتی خواهد داشت!
در واقع می‌توان گفت اکنون نقش سرپرست یک تیم کمک به پیشبرد حاشیه سازی برای دیگر رقبا و شلوغکاری در فضای رسانه‌ای است. مدیران باشگاه‌ها هم که اغلب سررشته‌ای از مسائل فنی ندارند و درعوض ترجیح می‌دهند در فضای مجازی قدرتنمایی کنند، به نظر می‌رسد برای همین شلوغکاری‌ها به عوامل خود دستمزد می‌دهند نه برای پیشرفت فنی تیم!
البته در کنار تیم‌های معمولی، کم طرفدار یا بی‌طرفدار لیگ برتر، تیم‌های پرطرفدار دیگری هستند که سرپرستی آرام و فراری از حاشیه سازی را کنار خود دارند اما تلاش‌های این افراد برای ترویج فرهنگ تنش‌زدایی هم تاثیر چندانی روی فوتبال ایران ندارد چون شلوغکارها با تسخیر فضای مجازی، نه تنها فضای کلی فوتبال بلکه جامعه را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهند. به این ترتیب هر بیننده‌ای (شامل عوامل تیم‌های حاضر در لیگ‌های پایین‌تر) به این نتیجه می‌رسد که برای رسیدن به خواسته‌هایش باید همین رفتار را ادامه بدهد.
یکی از اقدامات مثبت تصمیم‌گیران فوتبال کشور مبارزه با بیانیه نویسی و مجازی‌گرایی واحدرسانه‌ای باشگاه‌ها بود و حالا انتظار می‌رود ارکان قضایی فدراسیون فوتبال همان روش را با سرپرستان تیم‌ها در پیش بگیرند. روشی که محدود به برگزاری جلسات فرمالیته و بی‌ثمر نباشد بلکه با برخورد جدی، به رعایت عدالت و انصاف و همچنین کم شدن تنش‌ها در مسابقات کمک کند.
