پایگاه خبری فوتبالی- تلاقی فصل بهار و استقلال مساوی است با دو حسرت بزرگ؛ دو حسرت که خیلی بزرگتر از حسرتهای داخلی هستند. راستش را بخواهید فصل بهار برای استقلال فصل از دست دادنها بوده و وقت نرسیدنها. انگار در این فصل هوای استقلال هم بهاری می شود تا به دو ستاره طلایی این تیم ستاره ای اضافه نشود. یک بار توپ به هرجا می رود جز قعر دروازه جوبیلو و روزی دیگر سیل آساترین باران تهران سرنوشت را در بازی با آنیانگ جور دیگری رقم می زند.
معلوم نیست چند سال دیگر باید بگذرد تا دوباره این فرصت نصیب استقلال شود، اما این تیم همیشه آمادگی آن را دارد که طرفدارانش را غافلگیر کند. وقتی در اعماق ناامیدی هستند مثل دقایق آخر بازی با دالیان چین و وقتی در اوج امیدواری هستند مثل بازی با جوبیلو ایواتای ژاپن.در هر حال دهم اردیبهشت ماه برای استقلالی ها، روز تلخی است. روزی که هیچ وقت آن را فراموش نمی کنند چون ستاره سوم در دسترس بود اما حسرت نصیب آبی ها شد. هواداران استقلال، هنوز پاسخ این سوال را نمی دانند که چرا پرویز برومند، روز بازی فینال، در دروازه استقلال نایستاد و محمدعلی یحیوی با قدی به مراتب کوتاه تر، به جای پرویز برومند در دروازه استقلال قرار گرفت. شاید اگر برومند در دروازه استقلال بود، آبی ها روی هوا دو گل از حریف نمی خوردند و دو بر صفر عقب نمی افتادند و همه چیز تغییر می کرد!
این قانون نانوشته را اگر استقلالی هستید بپذیرید.ژاپنی ها همیشه حسرت به دل فوتبال ملی و باشگاهی گذاشته اند. پرسپولیس فینال جام در جام باشگاههای آسیا را به نیسان باخت درست مثل همین هفت سال پیش که پرسولیس در بازی رفت فینال لیگ قهرمانان آسیا در ژاپن به کاشیما باخت و در تهران هم بازی بدون گل مساوی شد تا جام به تیم ژاپنی برسد. تیم ملی هم زمستان ۹۷ در نیمه نهایی جام ملتها مغلوب ژاپنی ها شد تا به فینال نرسد هر چند در جام ملتهای دو سال پیش در قطر، به نوعی تیم ملی با هدایت امیرقلعه نویی از ژاپن انتقام گرفت. تیمی که همه فکر می کردند قطر را شکست می دهد و به فینال می رود اما شکست ژاپن، باعث یک نوع غرور و خالی شدن بازیکنان شد تا در نهایت تیم ملی همچنان در حسرت رسیدن به فینال جام ملتهای آسیا بماند.
استقلال 
