پایگاه خبری فوتبالی- درحالیکه فوتبال ایران هفته‌های داغ و حساسی را پشت سر می‌گذارد، روزنامه ورزشی دولت، خبر مهمی را تیتر یک خود قرارداده تا حتی اخبار مربوط به مذاکره باشگاه استقلال با سرمربی معروف ایتالیایی را هم تحت‌الشعاع قرار بدهد.
به گزارش فوتبال، روزنامه ایران ورزشی در صفحه اول خود خبری را مربوط به یک مهمانی خصوصی به مناسبت سالگرد ازدواج یک فوتبالیست شاغل در یکی از باشگاه‌های صنعتی فوتبال کشور منتشر کرده است.
ظاهرا این بازیکن به همراه چند تن از هم‌تیمی‌هایش مشغول جشن و پایکوبی بوده اند اما سر و صدای زیادی که به پا کرده بودند باعث آزار همسایه‌ها و شکایت آنها شده است. در نتیجه با مراجعه ماموران انتظامی مشخص شده که این چند بازیکن وضعیت عادی هم نداشته‌اند. البته یک بازیکن خارجی هم در بین آنها بوده که او توانسته به لطف «خارجی بودنش» نجات پیدا کند.
اما مهمترین نکته این خبر، رفتار مدیرانی است که به جای حفظ حریم ورزش قهرمانی و همچنین رعایت اصول حرفه‌ای ورزش برای سفیدکاری ظاهری یا به قول معروف لاپوشانی تلاش می‌کنند.
در وهله اول این اتفاق ناشی از ضعف مدیرانی است که هیچ کنترلی روی باشگاه‌‌ها و تیم‌های خود ندارند و تنها از طریق افزایش دستمزدها و قراردادها تلاش می‌کنند تا فوتبالیست‌ها را مطیع خود و مثلا متعهد به آن مجموعه کنند!
دومین بُعد مخرب این ماجرا، ورزشکارها و فوتبالیست‌هایی هستند که تنها به هدف انباشتن پول روی پول به سراغ این رشته می‌روند. بدون مسئولیت پذیری و بدون تعهد کاری! چنین رفتارهایی شاید برای یک انسان معمولی اشکالی نداشته باشد ولی ورزشکاری که باید در بهترین سطح حرفه‌ای وزن و شرایط بدنی خودش را کنترل کند حتی نباید در ذهن خودش به دنبال این مسائل باشد.
به عنوان مثال، کریستیانو رونالدو در تمام طول مدت بازی حرفه‌ای حتی ساعت خواب خودش را کنترل می‌کرد تا به دور از تفریحات معمول، تنها روی تمرین و حفظ تمرکز کاری خودش کار کند. حالا فوتبالیست‌های ایرانی به جای اینکه سبک زندگی حرفه‌ای او را الگوی خودشان قرار بدهند فقط نحوه شادی گل او را تقلید می‌کنند.
این اولین باری نیست که فوتبالیست‌های ایرانی در مهمانی‌های آنچنانی حضور می‌یابند و شاید آخرین بار هم نباشد اما سوال اینجاست که چه زمانی این اپیدمی در ورزش ایران کنترل و مهار خواهد شد؟ فوتبالیستی که حتی از یک جراح یا استاد دانشگاه درآمد خیلی بیشتری دارد چرا به اندازه یک کارگر ساختمانی تعهدکاری و مسئولیت پذیری ندارد؟ البته گفته شده این بازیکنان از یک صنعتی معروف هستند.
در همه جای دنیا از افراد به اندازه دستمزدی که دریافت می‌کنند، انتظار بازدهی و خدمات اجتماعی وجود دارد اما آیا فوتبالیستی که قرارداد چند ده میلیاردی می‌بندد و به لطف قوانین فیفا تا ریال آخر پولش را هم بدون توجه به نتیجه آخر فصل تیمش دریافت می‌کند، به اندازه صدمیلیون‌های دریافتی برای جامعه مفید بوده است؟!
