پایگاه خبری فوتبالی - ورزشگاه متروکه‌ای که در جام جهانی ۱۹۹۴ میزبان چهار دیدار بود و ۵۵ میلیون دلار هزینه ساخت داشت، در سال ۲۰۰۹ با قیمتی کمتر از بهای یک خانه به فروش رسید و از سوی سرمربی وقت تیم ملی انگلیس نیز به شدت مورد انتقاد قرار گرفت.
به گزارش فوتبالی، ورزشگاه پونتیاک سیلوردام در دیترویت ایالت میشیگان، یکی از پنج ورزشگاهی بود که در جریان جام جهانی ۱۹۹۴ میزبان بازی‌ها بود. این ورزشگاه با ظرفیت ۸۰٬۳۰۰ نفر، در سال ۱۹۷۵ با سقفی از الیاف فایبرگلاس که با فشار هوا بالا نگه داشته می‌شد ساخته شد؛ نخستین‌بار بود که چنین تکنیکی در یک مجموعه ورزشی بزرگ استفاده می‌شد.
در سال ۱۹۹۳ و در چارچوب رقابت‌های دوستانه موسوم به US Cup، این ورزشگاه میزبان دیدار تیم‌های ملی آلمان و انگلیس بود. این مسابقه در فضای سرپوشیده برگزار شد و انگلیس با هدایت گراهام تیلور ۲-۱ شکست خورد. تیلور پس از بازی از طراحی گنبدی ورزشگاه انتقاد کرد و گفت: «زیبایی فوتبال در غیرقابل پیش‌بینی بودن آن است. هرچه این ویژگی‌ها را حذف کنیم، بازی کسل‌کننده‌تر می‌شود. آب‌وهوا بخشی از ذات فوتبال است و چنین ورزشگاهی شاید بخشی از جذابیت بازی را از بین ببرد.»
چمن ورزشگاه نیز با انتقاداتی مواجه شد. هرچند سطح زمین برای مسابقات آماده‌سازی شده بود و نقاط آسیب‌دیده با شن رنگ‌شده با دقت ترمیم شدند، اما کیفیت پایین چمن مصنوعی-طبیعی مورد توجه قرار گرفت. راجر فالکنر، رئیس کمیته میزبانی جام جهانی میشیگان، در دفاع از وضعیت زمین گفت: «بعد از هر بازی در هر ورزشگاهی مثل Soldier Field، صدها جای آسیب‌دیده روی چمن باقی می‌ماند.»
در نهایت، ورزشگاه سیلوردام که زمانی خانه تیم NFL دیترویت لاینز بود، در سال ۲۰۰۹ با قیمتی ناچیز، تنها ۵۸۳٬۰۰۰ دلار، فروخته شد و بعد از آن هم مورد تخریب قرار گرفت.
