پایگاه خبری فوتبالی- دروازه‌بان تیم ملی فوتبال ساحلی کمبودها و مشکلات بازیکنان را دلیل اصلی ناکامی تیم فوتبال ساحلی عنوان کرد.
به گزارش فوتبالی، مهدی میرجلیلی دروازه‌بان برتر فوتبال ساحلی آسیا بعد از بازگشت کاروان تیم از سیشل، در فرودگاه بین‌المللی امام خمینی، پاسخگوی سوالات خبرنگار فوتبالی بود. این گفتگو را بخوانید:
فوتبالی: حال همه ما گرفته است. خودتان می‌دانید دیگر.
میرجلیلی: اصلا کار به این چیزها ندارم. می‌خواهم بگویم که مثل بچه‌های یتیم می‌رویم و مثل بچه‌های یتیم برمی‌گردیم. چه با مقام باشد، چه بدون مقام. نصف بیشتر بچه‌ها هشتِ‌شان گروی نُهِ شان است. چیزی که در دل من است اگر به شما بگویم، تعجب می‌کنید اگر بدانید بچه‌ها اسنپ کار می‌کنند، کارگری ساختمان کار می‌کنند، می‌آیند و غیرت می‌گذارند و برای کشورشان می‌جنگند. خیلی فرق است و نمی‌خواهم زیاد صحبت کنم. فقط شرمنده مردم ایران شدیم که نتوانستیم به جمع 4 تیم برتر جهان صعود کنیم. انشاالله در مسابقات بعدی جبران کنیم. فقط می‌خواستم بگویم با همه این‌ها، غیرت ما از همه مشکلات بیشتر است و ادامه می‌دهیم.
فوتبالی: به هرحال خودت باتجربه هستی و سنگربان تیم ملی هستی و افتخارات زیادی داری. سوال این است که چرا کاروان تیم ملی کامل نبود؟ ما شنیده بودیم که آقای تاج گفته بودند سرپرست با تیم اعزام شود اما پدر تیم در کاروان حضور نداشت. چرا؟
چرایش را نمی‌دانم. فقط می‌دانم که کامل نبود. تیم‌های دیگر مثل پرتغال، با 15 تا 16 بازیکن و ده نفر کادر آمده بودند اما ما با حداقل نفرات رفتیم. می‌دانم که اگر رشته دیگری بود، فرق داشت. اما نمی‌خواهم همه چیز را باز کنم. مردم همه چیز را می‌دانند.
فوتبالی: واقعیت دارد که از عمد به پرتغال باختیم تا با بلاروس بازی کنیم؟ با این که گل اول را ما به پرتغال زدیم اما این شایعه به وجود آمده بود.
نه اصلا. بلاروس و ژاپن در حد ما نبودند. ما جلو هم افتادیم اما خب فوتبال است و هزار اتفاق. اول شدن با دوم شدن برای ما فرق نداشت. ولی قسمت این بود که این نتیجه رقم بخورد تا بدانند که با این وضع نمی‌شود نتیجه گرفت. نمی‌شود که بازیکن کارگری ساختمان بکند و اسنپ کار کند و بعد به سر تمرین بیاید و در مسابقات شرکت کند و با مقام برگردد. بالاخره یک جایی صبر آدم لبریز می‌شود.
فوتبالی: مقابل بلاروس واقعا غافلگیر شدیم؟
غافلگیر نشدیم. ما جلو هم افتادیم اما کمی شرایط آب و هوایی اذیت‌مان کرد. کمی هم اشتباهات فردی داشتیم. هر چه تلاش کردیم که برگردیم نشد.
۱۸۱۸
