پایگاه خبری فوتبالی- سور قهرمانی برای سیدحسین حسینی و آرش رضاوند که پرفشارترین فصل آبی خود را پشت سر گذاشتند، لذت دیگری دارد.
به گزارش فوتبالی، آبیها حالا میدانند دگرگون شدن جهان در یک دقیقه یعنی چه! آنها تا قبل از دقیقه 120، مسیر بداقبالی های 30 هفتگی خود را دنبال میکردند و اگر سوت پایان بازی قبل از ضربه چشمی زده میشد، یک ضیافت پنجاه- پنجاه را مقابل خود میدیدند اما شوت روزبه، چشم استقلال را روشن کرد و جهان هواداران استقلال را به آبی ترین حالت ممکن درآورد.
این شادی قهرمانی برای بعضی از چهره ها، دراماتیکتر بود. سیدحسین حسینی و آرش رضاوند از جمله نفراتی بود که کابوس های فصل، بیشتر از بقیه یقه شان را گرفته بود. انتقاداتی که در این فصل به اوج خود رسید و فشار زیادی را به آنها وارد کرده بود.
حسینی که پیش از این، از فینالهای جام حذفی خاطرات خوشی نداشت و در دو تجربه قبلی درون سنگر آبیها در فینال این جام، سه گل از تراکتور و دو گل از پرسپولیس خورده بود، با کلینشیتی سرنوشتساز، طلسم قهرمانی حذفی را برای خودش از بین برد. این چهارمین کلینشیت حسینی در رقابت های جام حذفی امسال بود و به نوعی مهمترین کلینشیت او در فصل بیست و چهارم محسوب میشود.
مهمترین واکنش حسینی در این بازی، در دقیقه ۹ روی دفع شوت محمد عمری رقم خورد. شاید اگر ملوانان در آن لحظه به گل میرسیدند، ورق برمیگشت و آبیها نمیتوانستند گل خورده را جبران کنند و نام قهرمان تغییر میکرد.
آرش رضاوند دیگر بازیکنی بود که بعد از ۳۰ هفته پرفشار، بالاخره اولین شب آرامش را تجربه کرد. آرش از زمان پیوستن جباری به استقلال، کیفیت نمایشش را تا حدودی ارتقا داده است، اما همچنان نتوانسته رضایت هواداران را برای ادامه همکاری جلب کند. او ۱۰۳ دقیقه در زمین حضور داشت اما نتوانست کار خاصی انجام دهد و سپس جای خود را به اندونگ داد. چیزی که درباره آرش، بیس انتقادات هواداری را میسازد، سینوسی بودن نمایش او در جریان فصل است.
به هر شکل آبی ها حالا مالک یکی از جامهای فصل بیست و چهارم هستند و بازیکنانش حق دارند کامشان شیرین باشد بخصوص اگر همچون آرش و حسین، سنگینی کوهی از فشار را بر شانههای خود تحمل کرده باشند. استقلال با گرفتن این جام فرصت گرفتن یک جام دیگر را در سوپرجام خواهد داشت تا شمار جامهای تاریخ را به 40 جام برساند.