پایگاه خبری فوتبالی- بازگشت برانکو به پرسپولیس این تیم را به سوی موفقیت سوق می‌دهد یا ناکامی؟
به گزارش فوتبالی، درست از همان لحظه‌ای که خبرها درباره احتمال پایان همکاری اسماعیل کارتال و پرسپولیس منتشر شد، در فضای مجازی از برانکو ایوانکوویچ به عنوان یکی از گزینه‌های جانشینی او نام برده شد. حالا یکی دو روزی هست که نام برانکو پررنگ‌تر از قبل در رسانه‌ها دیده می‌شود.
هرچند امروز مشخص شد که او رسما از هدایت تیم ملی چین کنار گذاشته شده و حالا یک مربی آزاد است و مذاکره و جذب او راحت‌تر از قبل است، اما واقعیت این است که بازگشت او به پرسپولیس می‌تواند دو روی یک سکه باشد. در واقع باید به حضور او در پرسپولیس، هم خوشبینانه و هم بدبینانه نگاه کرد.
مرور سیاه و سفیدهای بازگشت برانکو به پرسپولیس و مقایسه آنها می‌تواند نشان بدهد که آیا حضور دوباره او روی نیمکت پرسپولیس به سود این تیم است یا سرخ‌ها از این اتفاق متضرر خواهند شد؟
چرا می‌توانیم خوشبین باشیم؟
بیشتر از هر چیزی، آشنا بودن او با فضای فوتبال ایران و کار کردن در باشگاهی مثل پرسپولیس است که او را نسبت به سایر گزینه‌ها، گزینه‌ای بهتر و منطقی‌تر نشان می‌دهد. او سال‌ها در فوتبال ایران کار کرده و با چم و خم کار در ایران آشناست و حتی بهتر از خیلی از مربیان داخلی می‌تواند مشکلات و حاشیه‌ها را مدیریت کند.
دومین چیزی که باعث می‌شود او گزینه‌ای مناسب به نظر برسد، محبوبیت او در پرسپولیس است. البته محبوبیت به تنهایی برای موفقیت کافی نیست اما همین محبوبیت می‌تواند باعث شود که در صورت شروع ضعیف و نتایج بد، هواداران به او اعتماد داشته باشند و به اندازه کافی به او فرصت بدهند.
پرسپولیسیها در اولین دوره حضور برانکو در تیم‌شان، مدت‌ها صبر کردند تا او آنها را به موفقیت برساند. قطعا این بار هم اگر شروع خوبی در کار نباشد، او به او وقت خواهند داد تا پرسپولیس را به اوج برساند.
چرا باید بدبین باشیم؟
واقعیت این است که کارنامه برانکو بعد از جدا شدن از پرسپولیس خیلی قابل دفاع نیست. او در الاهلی عربستان بعد از تنها 5 بازی اخراج شد، با وجود فرصت زیاد در تیم ملی عمان، نتوانست تحول مورد انتظار فدراسیون فوتبال این کشور را ایجاد کند و در نهایت در چین کارنامه‌ای فاجعه بار از خودش به جا گذاشت. او 3 تجربه ناموفق متوالی را پشت سر گذاشته و این احتمالا به معنای آن است که دوران اعتماد به او به پایان رسیده است.
نکته دوم این است که برانکو حالا 70 سالگی را پشت سر گذاشته است. نه انرژی سابق را دارد و نه انگیزه کافی را! او بیش از یک دهه پیش به پرسپولیس آمد و این فاصله زیاد تا امروز، یک زنگ خطر برای مدیران و هواداران پرسپولیس است.
سوم این که او حتی اگر به پرسپولیس برگردد، باید با تیمی کار کند که خودش آن را نبسته است. قطعا او با بیشتر بازیکنان فعلی پرسپولیس آشنایی ندارد و زمان لازم دارد تا تیمش را بشناسد. ضمن این که تیمی که کارتال تا امروز بسته، یک تیم نامتوازن است و جمع و جور کردنش کار آسانی نیست.
و در نهایت این که در چند فصل اخیر، لیگ برتر برخلاف دوران برانکو، یک لیگ پرفشار و نزدیک است که در آن نباید ابتدای فصل و امتیازات مهمش را از دست داد.
در دوره اول حضور برانکو، پرسپولیس توانست دو بار با اختلاف زیاد و چند هفته پیش از پایان فصل قهرمانی خود را قطعی کند اما در فصول اخیر، رقابت از همان اول شروع می‌شود و حداقل دو تیم از همان ابتدا پرقدرت آغاز می‌کنند و این برای برانکو که نیاز به آزمون و خطا و شناختن تیمش دارد، خطرناک است.
در مجموع به نظر می‌رسد جنبه‌های منفی بازگشت برانکو به پرسپولیس بیشتر از جنبه‌های مثبتش است. خطرات بازگشت او بسیار بیشتر از مزیت‌هایش است و عقل سلیم حکم می‌کند که مدیران پرسپولیس خیلی جدی به او فکر نکنند. هر چند در نهایت این فوتبال است و ممکن است اتفاقات دیگری رخ دهد.
پرسپولیس 
