پایگاه خبری فوتبالی- در دو سال اخیر در پرسپولیس اتفاق عجیبی افتاده است. اتفاقی که می‌توان نتیجه‌اش را در ناکامی فصل گذشته این تیم دید.
به گزارش فوتبالی، پرسپولیس در دهه اخیر با یک ویژگی مهم شناخته می‌شد. این ویژگی ثبات روی نیمکت بود. برانکو ایوانکوویچ سه فصل و نیم روی نیمکت این تیم نشست و دوران بسیار موفقی را رقم زد. دورانی که زمینه ساز موفقیت مربیان بعدی این تیم هم شد. گابریل کالدرون اگرچه فقط نیم فصل سرمربی پرسپولیس بود اما توانست در همان نیم فصل تیمش را قهرمان کند بعد از او یحیی گل‌محمدی آمد.
در دوران یحیی هم پرسپولیس روزگار موفقی را گذراند. دورانی ۴ ساله که پر بود از موفقیت. یحیی البته در لیگ بیست و سوم تا نیم فصل بیشتر در پرسپولیس نماند و جایش را به دستیار برزیلی‌اش یعنی اوسمار ویرا داد.
ویرا توانست در نیم فصل دوم نتایج بسیار خوبی بگیرد و پرسپولیس را به شکلی دراماتیک قهرمان کند. اما او هم در پایان هم فصل رفت. بعد از اوسمار، مدیران پرسپولیس یک اسپانیایی نه چندان سرشناس را به عنوان سرمربی جدید معرفی کردند. او هم کمتر از نیم فصل در پرسپولیس ماند و جایش را به طور. موقت به کریم باقری داد. کریم البته خودش تمایلی به ماندن در سمت سرمربیگری نداشت و به همین دلیل اسماعیل کارتال جانشین او شد. حالا هم خبر رسیده که کارتال قصد ندارد در پرسپولیس بماند. هر چند این خبر هنوز یه طور رسمی تأیید نشده است.
مرور این دو فصل نشان می‌دهد پرسپولیس کار با ۴ مربی مختلف (منهای گل‌محمدی) می را تجربه کرده است. اتفاقی که نشان می‌دهد ثبات از نیمکت پرسپولیس رفته است.
اما فارغ از این ماجرا آن چه باعث تعجب است حضور ۴ سرمربی از ۴ کشور و البته با ۴ فلسفه و نگرش مختلف روی نیمکت این تیم است. مسأله‌ای که نشان می‌دهد مدیران باشگاه پرسپولیس حالا یا از روی ناآگاهی و یا از روی ناچاری دست به انتخاب سرمربی زده‌اند.
سبک یحیی که مشخص است. البته او در نیم فصل اول لیگ بیست و سوم به دلیل کمبود بازیکن خلاق در فاز هجومی نتوانست سیستم دلخواهش را پیاده کند. اما در نیم فصل دوم اوسمار با اضافه شدن چند بازیکن خلاق توانست سیستمی شبیه سیستم یحیی را در تیمش اجرا کند و نتیجه هم بگیرد.
گاریدوی اسپانیایی اما فلسفه‌ای کاملا متفاوت داشت. او فوتبال فیزیکی مبتنی بر دفاع را می‌پسندید و البته بازی تیم او تنوع چندانی نداشت. چیزی که باب میل هواداران پرسپولیس نبود.
کریم باقری البته مدت زیادی سرمربی پرسپولیس نبود و نمی‌شود درباره او بحث فلسفه را مطرح کرد. اما به نظر می‌رسید تیم او همان فوتبال هیجانی اما نامنظم ایرانی را اجرا می‌کند. سیستمی کاملا متفاوت با سیستم گاریدو.
آخرین نفر هم اسماعیل کارتال بود. سرمربی ترکیه‌ای که سوابقش در فنرباغچه نشان می‌داد عاشق فوتبال تهاجمی و البته منظم است.
نکته متفاوت این ۴ نفر به فوتبال باعث سردرگمی بازیکنان پرسپولیس و البته ناکامی این تیم در نتیجه گیری شد. حالا سوال مهم این است که نفر بعدی کیست و مدیران پرسپولیس دنبال کدام مربی و با چه نوع فلسفه و نگاه به فوتبال هستند.
پرسپولیس 
