پایگاه خبری فوتبالی- روز گذشته در یک برنامه تلویزیونی، به بهانه موفقیت کشتیگیران، مهمان برنامه فوتبالیستها را «زباندراز» نامید.
به گزارش فوتبالی، این روزها ورزش ایران شاهد موفقیتهای کشتیگیران تیم ملی در مسابقات قهرمانی جهان است. در اتفاقی جالب و کمتر دیده شده، هم آزادکاران و هم فرنگیکاران ایران همزمان موفق به قهرمانی در رقابتهای قهرمانی جهان در کرواسی شدهاند.
موفقیتهای کشتی گیران با واکنشهای متفاوتی از سوی افکار عمومی مواجه شده است. عدهای این موفقیتها را تحسین کردهاند و حسابی از قهرمانی کشتیگیران خوشحالند. عدهای اما این موفقیتها را مثل چماقی بر سر فوتبال و فوتبالیستها میکوبند!
دیروز مهمان یکی از برنامههای تلویزیونی در واکنش به موفقیتهای کشتیگیران به طعنه گفت: «قرار شده کشتیگیران هدیهای به فوتبالیستها بدهند. قرار است یک تار موی این کشتیگیران در تن فوتبالیستهایی باشد که هم بیشتر پول میگیرند، هم بیشتر امکانات دارند و هم زبانشان گاهی اوقات درازتر میشود.»
این برای چندمین بار است که موفقیتهای یک رشته ورزشی تبدیل به بهانه و وسیلهای برای حمله به فوتبال و فوتبالیستها میشود و سوال این است که اصلا چرا باید فوتبال و نتایجش با سایر رشتهها مقایسه شود؟
واقعیت خوشایند یا ناخوشایند این است که فوتبال در ایران و در خیلی از کشورها، هم از نظر اجتماعی و هم از نظر اقتصادی راهش را از سایر رشتهها جدا کرده است و با هیچ متر و معیاری نباید با رشتههای دیگر مقایسه شود. نه موفقیتهایش باید وسیلهای برای حمله به ورزشهای دیگر باشد و نه ناکامیهایش باید بهانهای برای طعنه و توهین شنیدن!
شکی نیست که خیلی از فوتبالیستها درآمدی غیرمنطقی و ناعادلانه دارند. اما وقتی فقط یک بازی در لیگ برتر فوتبال ایران، از طریق پخش آگهیهای تلویزیونی قبل و بین دو نیمه، میلیاردها تومان برای همین صدا و سیما درآمد دارد، چرا مجری یا مهمان یک برنامه تلویزیونی از فوتبالیستها با لقب زشت و توهینآمیز «زباندراز» نام میبرد؟
آیا جناب مهمان محترم خبر دارد که اگر همین فوتبال نباشد و از تلویزیون پخش نشود و خبری از درآمد آگهیهای ثانیهای چند میلیارد تومانیاش نباشد، در عرض چند ماه، صدا و سیما به یک بنگاه زیانده و ورشکسته تبدیل میشود که از نظر اقتصادی فعالیتش هیچ توجیهی ندارد؟ در این صورت جناب مهمان چطور و در کدام برنامه میتواند جلوی دوربین هر چه دوست دارد نثار فوتبال و فوتبالیستها کند؟
هزینهای که در سالهای اخیر برای فوتبال میشود، هر چقدر هم که زیاد به نظر برسد، در برابر درآمدهای مالی و فواید دیگرش مثل شور و نشاط جمعی و ایجاد همبستگی، مثل کاهی در برابر کوه است. به همین حضور تیم ملی در جام جهانی نگاه کنید. پاداش فیفا به تیم ملی بابت هر بازی در مرحله گروهی جام جهانی بیشتر از تمام هزینهها و درآمدهای کشتی و هر رشته دیگری برای کشور است.
این یک قانون ساده و روشن در دنیاست. هر پدیدهای که جذابتر و پربینندهتر باشد، گرانتر است. در آمریکا لیگ NBA بیشتر از هر رشته دیگری بیننده دارد و بسکتبالیستها بیشتر از فوتبالیستها درآمد دارند. کسی هم اعتراضی ندارد. به جای اعتراض و توهین به بسکتبال، مدیران تلاش میکنند جذابیت را به رشتههای دیگر هم اضافه کنند تا درآمد آن رشتهها هم افزایش یابد! این تلاش منطقیتر است یا مقایسه اشتباه و توهین و طعنه؟
امیدواریم روزی برسد که صدا و سیما و مجریان و مهمانانش بدانند که سرپا بودن این سازمان عریض و طویل، بیشتر از هرچیزی مدیون فوتبال و بینندهها و اگهیها و درآمدهایش است و دوستان نباید در قبال فوتبالی که حیاتشان به آن وابسته است، این چنین خصمانه و نامحترمانه موضع بگیرند.
یادداشت از نادر نامدار/ پایگاه خبری فوتبالی