پایگاه خبری فوتبالی- یک: برای اصلاح یک تیم باید از عقب زمین شروع کرد، یعنی اصلاح ساختار دفاعی. تجربه ثابت کرده هر تیمی که پنجاه متر عقب زمینش خوب باشد شانسش برای قهرمانی زیاد خواهد بود. اما این استقلال با دریافت ۱۵ گل در شش بازی تا دفاع کردن یاد نگیرد جام و قهرمانی و پیروزی در بازیهای بزرک را باید فراموش کند و همه از دم فحش خواهند خورد.
دو: مسئول سر و سامان دادن به وضعیت دفاعی استقلال کیست؟ قطعا کادرفنی! در فوتبال همیشه دفاع کردن راحت‌تر از حمله کردن است اما در استقلال این موضوع سخت و پیچیده شده و همه در به در دنبال مقصر گلهای دریافتی هستند. یک روز آدان، یک روز آرمین و حالا عارف!
سه: وقتی بازیکن را مقابل رسانه‌ها خراب می‌کنید برگشت آن بازیکن به شرایط نرمال سخت خواهد شد. اینها بدیهیات فوتبال است. اگر بازیکن ضعیف است او را بازی ندهید که بعد تقصیر را گردن او بیاندازید. عارف آقاسی و قبل‌تر آرمین سهرابیان تمرکز و اعتماد به‌نفس خود را کاملا از دست داده‌اند و مقصر این اتفاق هم ساپینتو و دستیارانش هستند.
چهار: شروع پیکان در بیست دقیقه اول بازی مثل شروع خیبر در فصل گذشته مقابل استقلال موسیمانه بود. پرفشار و با پرس بالا. دقیقی درست دست گذاشت روی نقطه ضعف استقلال یعنی فضای پشت سر ابوالفضل جلالی. همین باعث می‌شد آقاسی برای پر کردن فضا به چپ مایل شود تا بین او و چشمی گپ بزرگی به وجود بیاید. گل اول اینطوری زده شد.
پنج: اخراج میلاد باقری ورق را برگرداند و پیکان را مجبور به عقب‌نشینی و استفاده از ضدحملات کرد. تیمهایی مثل پیکان با ده بازیکن سخت می‌توانند به حفظ توپ بپردازند و لاجرم باید فضاها را با دوندگی بیشتر بپوشانند. حدود شصت دقیقه ده‌نفره بازی کردن توان مضاعف می‌طلبد که پیکان در این قضیه کم نیاورد.
شش: فشار و سطح توقع از استقلال همیشه بالاست اما منطق فوتبال می‌گوید به تیمی که این همه تغییرات داشته و تعداد جلسات تمرینی‌اش با همه نفرات ده جلسه هم نبوده باید زمان داد. ساپینتو که هیچ هر سرمربی دیگری هم باشد این اشکالات احتمالا با تمرین حل خواهد شد. البته این سوال را باید از مدیریت پرسید که چرا استقلال اینقدر، دیر بسته شد؟
هفت: نبردن روی روح و روان هر تیمی تأثیرگذار است. استقلال بعد از برد خوب در تبریز چهار مسابقه پیاپی است که با بردن غریبه است. تنها برد استقلال در این فصل در شرایطی به دست آمد که این تیم یک فوتبال واکنشی به نمایش گذاشت. فوتبال واکنشی باعث تمرکز بیشتر خط دفاع این تیم در تبریز شد. در بقیه بازیها استقلال آمد فوتبال مالکانه و با پرس بالا بازی کند که نتیجه‌اش فقط ناکامی بوده است.
هشت: در بین خارجی‌های استقلال فعلا فقط یاسر آسانی جواب داده ، چرا؟ چون این بازیکن در شرایط بازی بود که به استقلال پیوست. مونیر و نازان و موسی و آدان آشکارا ناآماده‌اند و مشکل بدنی دارند. وقتی بازیکن بدنی عقب باشد ذهنش هم یاری نخواهد کرد. اینکه چرا این بازیکنان را با این شرایط ناآماده گرفتند را باید مدیریت و البته ایجنتهای تازه به دوران رسیده استوری گذار جواب بدهند! اگر آسانی نبود، کار ساپینتو برای ماندن آن هم پس از شکست سنگین هفت بر یک، خیلی سخت می شد.
نه: انشقاق ایجاد شده در استقلال را باید بزرگترها و قدیمی‌های این تیم جمع کنند که ظاهراً نمی توانند. تعداد بزرگ‌ترهای استقلال کم است این تیم عملا رختکن و نیمکت را همراه خود ندارد. درگیری‌های رختکن و احضارها به کمیته انضباطی هم نشان می دهد در استقلال چه خبر است. ساپینتو هم که از تیم در جریان بازی دور است و خسرو حیدری و بیژن طاهری هم نتوانسته‌اند حواشی را جمع کنند تا بازیکنانی مثل آزادی و آقاسی و سهرابیان مصاحبه‌های کمرشکن و ناشیانه انجام بدهند و در زمین هم رامین رضاییان مثل آب خوردن اخراج شود و محرومیت بگیرد!
ده: شعار علیه بازیکن اخرین ورژن تیر خلاص به پیکر بی‌رمق استقلال است. قصد دفاع از آقاسی را نداریم اما هر بازیکن دیگری هم به جای او شعار می‌شنید ادامه دادن برایش سخت می‌شد. بازیکنان استقلال سرمایه‌های این تیم هستند و نباید کاسه‌کوزه‌ها را سر یک یا دو بازیکن شکست. این مدل هواداری در تیمهای ایرانی نوبر است و شبیه به گل به‌خودی است. البته بازیکن در این سطح و با این مقدار دستمزد باید با مسئولیت پذیری بیشتر و آستانه تحمل بالاتری در خدمت تیمش باشد که اگر عدد قراردادش بالای ۱۰۰ میلیارد تومان نبود، باشگاه دستور ساپینتو را مبنی بر اخراج آقاسی، وتو نمی کرد
گزارش از پیمان خنافری/ پایگاه خبری فوتبالی
استقلال 
