پایگاه خبری فوتبالی- داستان وحید امیری با پرسپولیس وارد یک فاز عجیب و غریب شد. فازی که می‌توانست برای هر دو طرف دردسرساز شود.
به گزارش فوتبالی، بعد از 255 بازی برای پرسپولیس که با زدن 26 گل و دادن 43 پاس گل همراه بوده وحید امیری در یک موقعیت ناخوشایند قرار گرفته بود. امیری در همه سالهایی که برای پرسپولیس توپ زده فقط مواقعی که مصدوم بود یا محرومیتی داشت از لیست این تیم بیرون مانده بود.
اما در اولین بازی بیست و پنجمین دوره لیگ برتر، برای اولین بار امیری به دلیل دیگری از لیست پرسپولیس کنار گذاشته شد. دلیلی که همه از آن اطلاع دارند. وحید هاشمیان نظر چندان مساعدی درباره امیری نداشت و این موضوع را به باشگاه هم اطلاع داده بود.
ماجرا البته از پایان فصل گذشته و زمانی که اسماعیل کارتال سرمربی پرسپولیس بود شروع شد. کارتال ظاهرا به دلیل سن و سال بالای امیری و مصدومیت‌های متوالی این بازیکن، او را در لیست مازاد قرار داده بود. همین اتفاق برای امید عالیشاه هم افتاد. اما واکنش بسیار تند هواداران به تصمیم کارتال، این سرمربی را در وضعیت دشواری قرار داد.
کمی بعد و پس از برگزاری یکی دو جلسه بین مدیران باشگاه و کارتال تصمیم بر این شد که عالیشاه و امیری در پرسپولیس بمانند. هرچند کاملا روشن بود که کارتال چندان راضی به این اتفاق نیست. بعد از این که کارتال از پرسپولیس رفت و وحید هاشمیان آمد پرسپولیسی‌ها به اردوی ترکیه رفتند اما خروجی اردوی ترکیه شوکه کننده بود.
هاشمیان امیری را نمی‌خواست! او البته به وضوح حرفی درباره نخواستن امیری نزد اما در نشست خبری قبل از بازی با فجر سپاسی در این باره گفت: «آقای امیری را بسیار دوست دارم و از نظر فنی هم بازیکن خوبی است. اما برخی مواقع باید برای منافع تیم تصمیم بگیریم.» خیلی‌ها از این جمله این مفهوم را برداشت کردند که امیری در لیست هاشمیان نیست و باید از پرسپولیس می رفت. با پایان نقل و انتقالات تابستانی، مشخص شد که وحید امیری از پرسپولیس نمی رود.
در کل به نظر می‌رسید رفتار خوبی هم با ستاره چند فصل پیش پرسپولیس انجام نشد. بحث هم اصلا این نیست که چرا هاشمیان در هفته اول امیری را در لیست تیمش نگذاشت. بحث این است که هاشمیان اگر امیری را نمی‌خواست چرا زودتر این موضوع را مطرح نکرد؟ دیروز هم آخرین روز پنجره نقل و انتقالات تابستانی بود و امیری هم ظاهرا فسخ دوطرفه نکرد و در پرسپولیس ماند.
حتما همه تایید می‌کنند که تصمیم در مسائل فنی با سرمربی است اما این هم واضح است که تصمیم‌های اینچنینی باید زودتر با بازیکن‌ها ابلاغ شود تا بازیکن هم تکلیفش را بداند و بتوان در فرصت مناسب و با فراغ بال تیم بعدی‌اش را انتخاب کند. اما حالا خیلی از تیم‌ها بازیکنان مدنظرشان را جذب کرده‌اند و امیری هم حتی اگر فسخ می کرد انتخاب‌های زیادی نداشت. امیری ۱۳ خرداد با پرسپولیس تمدید کرد و وحید هاشمیان هم ۱۸ تیر سرمربی پرسپولیس شد. در واقع امیری ۲۵ روز پیش از آمدن هاشمیان، با پرسپولیس تمدید کرده بود.
وضعیتی که توصیف کردیم اصلا در شان بازیکنی نبود که در پرسپولیس همه از او به نیکی یاد می‌کنند. امیری در همه سالهایی که در پرسپولیس بود نه تنها حاشیه‌‌ای ایجاد نکرد بلکه همیشه تلاش داشت که از حاشیه‌ها و تنش‌های اطراف تیم کم کند. او همیشه به هواداران تیمش احترام می‌گذاشت و به آنها بابت انتقاد و اعتراض حق می‌داد.
اما او در موقعیتی قرار گرفته بود که به نظر می‌رسد شان و احترامش حفظ نشد و سزاوار آن نبود. به هر حال توافقی که برای تمدید قرارداد صورت گرفت دوطرفه بود و با شناختی که از امیری داریم کاملا بعید است او برای تمدید کردن مثلا به خواهش و تمنا افتاده باشد. بعد هم شنیده شد او برای فسخ کردن همه مبلغ قراردادش را می‌خواسته است.
شاید در نگاه اول این خواسته کمی زیاده خواهانه به نظر برسد اما واقعیت این است که این حق قانونی اوست و باید به او حق بدهیم. اگر یک درصد این اتفاق می افتاد که امیری پیشنهادی جدی نمی داشت و یا به هر دلیل نمی توانست با یکی از پیشنهادهایش به توافق برسد تکلیف چه بود؟ باید حداقل تا نیم فصل بیرون می ماند. این وضعیت برای چند بازیکن دیگر هم وجود داشت و قانون به آنها این اجازه را می داد که حق‌شان را مطالبه کنند.
در نهایت اما به این نکته می‌رسیم که ماجرا فقط و فقط، حفظ شان و احترام است. امیری بازیکن بزرگ و قابل احترامی است و اگر بنا بر این بود که احترام او حفظ نشود و با دلخوری از پرسپولیس برود کمترین تبعاتش این بود که حق و حقوق امیری پرداخت شود. البته که او در پرسپولیس ماند تا پیراهن پرسپولیس خداحافظی کند.
ناصر نامدار/ پایگاه خبری فوتبالی
پرسپولیس 
