یادداشت ویژه/ حریفی که نمی‌توان شکستش داد: داورانی که قاطعیت را بلد نیستند

پایگاه خبری فوتبالی- یک: فوتبال ایران در حال فاصله گرفتن از سطح اول آسیا است. مثل هر موضوع کلان دیگری این امر دلیلی چند عاملی دارد. با وجود افزایش سرمایه‌گذاری در فوتبال ایران، مشکلات مدیریتی، ضعف‌های ریشه‌ای فوتبال پایه، نداشتن ورزشگاههای مناسب و استاندارد، بخصوص زمین‌های چمن بی‌کیفیت، عدم بهره‌گیری از دانش روز مربیان مطرح جهانی و سرمایه‌گذاری‌های عجیب‌وغریب کشورهای حاشیه خلیج بخصوص عربستان در حوزه فوتبال و البته ضعف‌های انکارناپذیر داوری چند علت جا ماندن فوتبال ایران در این کورس رقابتی هستند.

دو: این یادداشت اما به موضوع داوری می‌پردازد که مشکل کهنه و مزمن فوتبال ایران است. با وجود راه یافتن وی ای آر به فوتبال ایران، این تکنولوژی هم مشکلات فراوان داوری را حل نکرده و حتی گاه مشکلات را بیشتر هم کرده است و در بسیاری موارد وقفه‌های مکرر طولانی در روند بازی ایجاد می‌کند. 

سه: اما مهمترین مشکل داوری فوتبال ایران «عدم قاطعیت» به نظر می‌رسد. یکی از مشکلات ساختاری فوتبال ایران، زمان پایین جریان بازی و وقفه‌های طولانی و مکرر است. میزان اوقات تلف‌شده واقعی در فوتبال ایران بسیار بالاست و عدم قاطعیت داوران یکی از مشکلات اصلی در رقم خوردن این شرایط است. 

چهار: با اتفاقات دو هفته گذشته لیگ برتر، استقلال تهران یکی از تیم‌های مدعی این فصل است که می‌تواند کاملا از عدم قاطعیت داوران شکایت داشته باشد. حداقل در دو بازی اخیر داوری آشکارا در رقم خوردن نتیجه نامطلوب برای استقلال نقش داشته است، شاید داوران این دو بازی در خصوص تصمیمات تأثیرگذار خود را برحق می‌دانند (که در این زمینه هم اشتباهاتی داشتند) اما در روند کنونی تصمیمات داوری کاملاً اشتباهات داوری بخصوص صحنه پنالتی گرفته نشده روی سحرخیزان با توجه به نظر کارشناسان داوری، آسیب رساندن به استقلال توسط داوران داخل زمین و اتاق وی ای آر را به وضوح نشان داد و اثبات کرد.

پنج: قاطعیت و بازیخوانی، دو ویژگی لازم برای داوری عادلانه است ولی شاهد بودیم در دو بازی آخر استقلال فقدان این دو ویژگی کاملا حس شد. یک داور بازی‌خوان  متوجه می‌شود تیمی که به تغییر نتیجه نیازمند است به در جریان بودن بازی نیاز دارد و تیمی که می‌خواهد نتیجه را حفظ کند به از کار انداختن جریان بازی و ایجاد وقفه‌های زیاد و مکرر جریان بازی روی می آورد و به رقابت عادلانه آسیب می‌زند. یک داور بازی خوان می‌‌داند که باید جلوی تمارض‌ها، وقت تلف کردن‌ها و از جریان بازی افتادن‌های بازی را بگیرد و مانع قطع شدن ریتم بازی شود. اما داوران ایرانی صرفاً با تاکید بر رعایت محاسبه وقت اضافه که قطعاً در آن هم کوتاهی و اشتباهات فراوان دارند، بارها و بارها و بارها اجازه اتلاف وقت و از جریان افتادن بازی را به حریفان استقلال در این دو بازی دادند.

شش: داوری بازی استقلال تهران و استقلال خوزستان قاطعیت لازم برای جلوگیری از وقفه‌های بسیار زیاد در جریان بازی و شکل‌گیری ریتم طبیعی بازی را نداشت و در احتساب وقت‌های اضافه بسیار کم دقت عمل کرد و این در حالی بود که سرنوشت بازی به‌راحتی و با همین وقفه‌های کوچک تغییر کرد. عدم قطعیت داور در برخوردهای فیزیکی بازیکنان و لمس شدن های پیاپی داور توسط بازیکنان استقلال خوزستان و هم چنین در اعتراضات پیاپی و اعصاب خردکن کادر فنی تیم استقلال خوزستان و پرتاب مکرر اشیاء به داخل زمین مشهود بود.

هفت: تا زمانی‌که داوری فوتبال ایران نتواند ریتم مناسب بازی‌ها را حفظ کند، توان و انرژی رقابتی و دامنه سرعت بازیکنان از حدی بالاتر نخواهد رفت و فوتبال ایران در رقابت با تیمهای ملی و باشگاه‌های قدرتمندتر و تکنیکی‌تر و تاکتیکی‌تر هم در هر بازی خود متضرر خواهد شد.

یادداشت از دکتر امیر صدری/ پزشک و روزنامه‌نگار